‘Blij dat ik nog durf te fietsen’
Varia
Hans Traag (62) uit Bilthoven eet gezond en sport veel. Dat doet hij omdat hij – in zijn eigen woorden – ‘die vreemde ziekte’ heeft, officieel: pseudo xanthoma elasticum (PXE). Bij PXE-patiënten verkalken de vaatwanden versneld. ‘Dat heeft effect op mijn ogen, maar ook op mijn hart en bloedvaten: ik ben slechtziend en heb bijvoorbeeld last van etalagebenen, waardoor ik vaak kramp in mijn kuiten heb.’ Met een glimlach: ‘Ik kan er goed mee leven, hoor, maar ik zou het toch liever niet hebben.’
PXE is een zeldzame ziekte; Nederland telt circa vierhonderd PXE-patiënten. Traag kreeg de diagnose in 1999, nadat hij van het ene op het andere moment met zijn linkeroog heel slecht was gaan zien.
In de herfst en winter gaat hij per week een keer of drie naar de sportschool; in de lente en zomer stapt hij vaker op de fiets. ‘Vroeger heb ik getennist, gevoetbald, gevolleybald, gebadmintond ... Nu kan dat allemaal niet meer. In 2005 ging ik ook met mijn rechteroog slecht zien. Sindsdien rijd ik geen auto meer, maar ik fiets dus nog wel. Ik rijd gewoon niet te hard, en ik laat de smartphone zeggen waar ik heen moet. Soms fiets ik wel honderd kilometer. Ik ben blij dat ik het durf, en hoop het nog lang te blijven doen.’
