‘Door Gods liefde worden mensen boven hun problemen uitgetild’

Farshid werkt bij TWR (Trans World Radio) voor TransformIran en Persian World Radio. Een land dat lijdt onder een regime dat de sharia nastreeft en volgens Farshid ‘geen enkel hart heeft voor de bevolking. Het geweld, de toenemende armoede, het zerotolerancebeleid … Miljoenen mensen zijn in Iran aan het overleven, én op zoek naar God. De islam heeft voor veel Iraniërs afgedaan. Dat maakt ons werk juist nu heel belangrijk. Door onze radio-uitzendingen maken steeds meer Iraniërs kennis met de God van liefde en vrede. En met zijn beloften voor de wereld en voor hen. Het oude Perzië – het land dat anno nu onder andere Iran is – speelt in het Oude Testament een belangrijke rol. Het is het land van Ester, van Daniël en Nehemia. In Daniel 6:27-28 geeft koning Darius het bevel in heel zijn machtsgebied dat men zal sidderen voor het aangezicht van de God van Daniël. Die boodschap geldt opnieuw voor Iran. Ze moeten weten: het eindigt niet hier en nu, maar met de overwinning van Jezus Christus.’

Leven zonder identiteit

In het oosten van Zuid-Afrika proclameert Cleopas Maseko hetzelfde. Met de organisatie Thembalethu Nkomazi, ondersteund door de Nederlandse stichting Verre Naasten, helpt hij de allerarmsten in het gebied. Mensen die in heel wat gevallen voor de wet niet eens bestaan, omdat ze de benodigde identiteitspapieren missen. ‘De problemen hier hebben hun oorsprong in de jaren negentig. Door de oorlog in buurland Mozambique werd dit deel van Zuid-Afrika overspoeld met vluchtelingen. Mensen die hun leven wilden opbouwen, maar waarvan een groot deel van hen te vroeg stief, vaak aan hiv/aids. Hun kinderen, die alleen achterbleven, zijn tot op de dag van vandaag stateloos. Ze hebben geen recht op onderwijs, op werk en op medische zorg. Dat zorgt voor veel armoede. Daarbij komt dat 1 op de 3 inwoners hier is besmet met hiv/aids. Een enorm probleem.’ En toch zet Cleopas eveneens geen punt, want, zegt hij, ‘al het werk dat wij hier mogen doen is één grote demonstratie van Gods liefde en kracht’.

Volledige lockdown

Ook Jenita, die om veiligheidsredenen alleen met haar voornaam wordt vermeld, kan niet anders dan komma’s zetten. Met een duidelijk plan vertrok ze enkele jaren geleden voor Wycliffe Bijbelvertalers naar Thailand. Ze zou minderheidsgroepen in het noorden van het land helpen hun eigen taal verder te ontwikkelen, lesmateriaal maken en leerkrachten trainen, zodat deze mensen steeds beter de Bijbel leerden kennen in de taal van hun hart. Dat deed ze ook. Even, en toen kwam corona. ‘Thailand is ontzettend strikt met de regels. De eerste twee jaar leefden we grotendeels in lockdown, en nog is het niet mogelijk om het werk volledig op te pakken vanwege bijvoorbeeld reisbeperkingen. Lange tijd kon ik mijn werk amper doen. Soms werkte het internet even, maar net zo vaak ook niet waardoor onlineworkshops nauwelijks een optie waren.’ Steeds vaker begon Jenita te twijfelen aan haar roeping. Was die veranderd? En zo ja, hoe dan? ‘Psalm 45 ligt aan de basis van mijn werk hier. Daar staat in vers 11 en 12: ‘Luister, dochter, en zie, en neig uw oor: vergeet uw volk en het huis van uw vader. Dan zal de Koning verlangen naar uw schoonheid; omdat Hij uw Heere is, buig u voor Hem neer.’ Die tekst hielp mij in coronatijd opnieuw mijn vragen los te laten. God zou mijn offer ook onder deze omstandigheden aannemen op de manier die Hij voor ogen had.’

Compleet veranderd

Omdat ze continu thuis was, viel haar oog op de man die regelmatig haar afval kwam doorzoeken. ‘Wat hij kon gebruiken, nam hij mee.’ Ze besloot contact met hem te leggen. Ook vanwege zijn babydochter, die hij regelmatig meenam in zijn kar. ‘Ik wist dat hij veel dronk. En het kan hier heel heet zijn. Soms vergat hij dan zijn kar, terwijl het meisje er nog in lag. Ik begon voor het meisje te bidden: ‘Heere, geef haar een thuis waarin ze veilig kan opgroeien.’ En toen kreeg hij een ongeluk. Hij had geen helm op gehad, maar na een paar dagen stond hij – verband nog om het hoofd – klaar om weer aan het werk te gaan. ‘Dat vond ik echt te bizar, maar hij moest wel. Het eten voor zijn gezin, de huur van het kleine garageboxje waar ze in woonden, waar moest hij dat anders van betalen?’ Jenita besloot een maand zijn huur te betalen, zodat hij thuis kon blijven om te herstellen. In die tijd hadden ze regelmatig contact met elkaar. Jenita vertelde het gezin over Jezus. ‘Die maand is het gezin compleet veranderd. Ze raakten onder de indruk van het evangelie. Hij kickte af, waardoor hij veel efficiënter aan het werk kon. Met het geld ondersteunden ze mensen uit hun buurt die het nodig hadden. De situatie van dit gezin, hun dochter en de buurt waarin zij wonen draaide helemaal om. Hun verhaal heeft mij geleerd dat God mij en ons overal kan gebruiken om hoop te brengen. Als jij je beschikbaar stelt, zal Hij je aanraken om mee te werken in Zijn Koninkrijk.’ ‘Het gaat erom dat je hoop leert herkennen’, vult Cleopas aan. ‘Hoop die verder reikt dan de omstandigheden. Daarvoor hebben we christenen nodig die weten wat echte liefde is. Liefde die niet kijkt naar de omstandigheden, maar naar de mens in die omstandigheden, de mens naar Gods evenbeeld gemaakt. Weet je’, vertelt hij verder, ‘ik heb mensen zien doodgaan in onmenselijke situaties. Maar door dichtbij te zijn en liefde uit te delen, worden mensen boven hun problemen uitgetild. Met Thembalethu helpen wij de zieken door medische zorg te bieden, geven we informatie en doen we aan preventie rondom hiv/aids. Belangrijk werk, waardoor de samenleving langzaam maar gestaag verandert, gezonder wordt, omdat men in de gemeenschap ziet dat een andere levensstijl – met minder seksuele contacten, en gezonde gewoonten – zijn vruchten afwerpt. Maar uiteindelijk gaat het vooral om de vraag: hoe reageer jij op wat of wie jouw weg kruist? Zie je de ander zoals God de mens ziet? Dát maakt ons geloof relevant.’

Isoleercel

Soms moet je eerst door het spreekwoordelijke vuur om te kunnen doen waarvoor je geroepen bent, weet Farshid. Hij vertelt: ‘Pas sprak ik een van de christenen in Iran waarmee wij in contact staan. Hij had net 43 dagen in een isoleercel gezeten en het uitgeschreeuwd naar God: ‘Waarom zit ik hier? Als U mij wilt gebruiken om Uw Woord te verkondigen, waarom dan deze plek?’ Toen hij uit de isoleercel werd gehaald, kreeg hij de kans om met andere gevangenen over Jezus te spreken. Nota bene in de gevangenismoskee, want daar was geen camera om het te registeren. Meerdere gevangenen kwamen tot bekering. Als christenen moeten we bereid zijn om net als de vrienden van Daniël klaar te staan om door het vuur te gaan, benadrukt Farshid. ‘Weet: hoe groter de verdrukking, hoe meer vruchten.’

Een ander soort rijkdom

Jenita: ‘Ik zie hier veel hopeloze omstandigheden. Er is angst voor boze geesten. Schrijnende armoede. Veel mensen werken onder slechte omstandigheden. Al dat onrecht houdt me best bezig. Het voelt machteloos, omdat je er zo weinig aan kunt veranderen. Tegelijkertijd zie ik wat er gebeurt als mensen God leren kennen in de taal die ze begrijpen. De taal die iets doet met hun emoties. God heeft door zijn Woord ook mijn hart aangeraakt, en wil mijn talenten gebruiken om hoop te brengen. Dat is wat ik voor ogen houd.’

‘Blijf elkaar liefhebben en zorg voor elkaar zoals Jezus voor ons zorgt’, zegt Cleopas nog maar eens. ‘Als je onze gemeenschap bezoekt, ontmoet je ondanks de moeilijkheden blijdschap en vrede. We kennen God en hebben steun aan elkaar. Dat is rijkdom zoals God het bedoeld heeft.’ ‘Houd vast aan zijn beloften’, beaamt Farshid. ‘Hij maakt alles nieuw, en als die dag is aangebroken, staan wij klaar.’

tekst Esther van Lunteren +++ beeld verre naasten