140. ‘Hoe kun je dat allemaal dragen?’ vroeg Josephine ongelovig. ‘Is dat niet veel te zwaar?’ ‘Liever te zwaar dan onbewapend.’
Hij bekeek haar eens. ‘Zou jij ook niet iets van bescherming aandoen?’ Ze haalde even haar schouders op. Die zware bewapening leek haar niets. ‘Nee, ik ben toch een schrijver. Ik zal heus wel wegblijven van de soldaten.’ Ze hoorde de geluiden van de soldaten door de opening van de tent. ‘Ik ga kijken of Roux al terug is van de hertog. Tot straks!’
Met die woorden liet ze Louis achter. Roux was niet in zijn tent. Besluiteloos bleef Josephine voor de ingang staan. Was hij nog bij de hertog? Ze tuurde in de verte. Ineens zag ze hem bij de houten verdedigingsmuur staan. Hij deelde bevelen uit aan de soldaten. De ossenkarren waren in grote wanorde door elkaar geplaatst. Hongerig pakte ze een appel uit haar tas en liep naar hem toe om te ..
Meld u aan voor onze nieuwsbrief en lees dit artikel gratis
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze privacyverklaring en de algemene voorwaarden .