Koffiedrinken wordt als gemis gevoeld. Dat het avondmaal ontbreekt, niet
Missen we eigenlijk de viering van het avondmaal in deze coronatijd? Zo niet, is dat geen veeg teken, vraagt dominee Jan Groenleer zich af. ‘Misschien moeten we eerst leren het gemis van die Maaltijd als pijnlijk te ervaren.’
- Jan Groenleer aangepast 06:56
Een avondmaalsviering in een protestantse kerk in Parijs, kort voor de lockdown dit voorjaar als gevolg van de coronacrisis.
(beeld Dick Vos)Aan een paar op gepaste afstand toevallig bij elkaar staande gemeenteleden werd gevraagd wat ze missen nu de kerkdiensten niet gehouden worden zoals we dat altijd gewend waren. Als eerste werd genoemd het gemis van het samen zingen. En verder: de gemeenschap met elkaar, het gezellig koffiedrinken na de dienst en de spontane ontspannen ontmoetingen. Opmerkelijk was dat het avondmaal niet werd genoemd. Toen iemand dat opmerkte, was het antwoord: ‘Nogal logisch. Daar denk je niet aan. We vieren het maar vijf keer in een jaar. Dat mis je nu niet direct.’
Hier ging voor mij een lampje branden. Is het niet alleen opmerkelijk, maar misschien ook een veeg teken, als dit niet als een gemis wordt ervaren? Koffiedrinken en een gemeenschappelijke bab..
Meld u aan voor onze nieuwsbrief en lees dit artikel gratis
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze privacyverklaring en de algemene voorwaarden .
