Altijd bang voor de dood: ‘Weglopen van existentiële vragen was afgelopen weken moeilijker’
Altijd maar weer leven we vooruit. Met een half been in de toekomst en een half been in het heden.
Al zolang ik me kan herinneren ben ik bang voor de dood. Nooit wist ik wat ik daarmee aan moest. Toen ik klein was, was die angst vermengd met het doembeeld van de kans op een hel na dit leven. Maar later, toen ik God leerde kennen als liefdevol en genadig, bleef de angst bestaan. Die angst had niets te maken met een eeuwige verdoemenis, maar simpelweg met het ophouden van deze wereld. Een onberedeneerde angst, die ik liever niet in de ogen keek en waar ik altijd van weggelopen ben, in de hoop dat de dood voor mij nog even op zich zou laten wachten.
De afgelopen weken bleek het echter moeilijker om weg te lopen van existentiële vragen dan in de jaren daarvoor. Dat heeft alles te maken met de grote veranderingen in de wereld en in mijn eig..
Meld u aan voor onze nieuwsbrief en lees dit artikel gratis
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze privacyverklaring en de algemene voorwaarden .
