Waar blijf je, wanneer kom je weer?, zegt m’n moeder

Ik kom de laatste weken wat vaker in een ziekenhuis. En er valt me iets op. Ja, ‘t is haast een verademing, temidden van alle nieuwsberichten. Die rust, die vriendelijkheid van het personeel.

Volgens tv-presentator Leo Feijen is dit voor christenen op dit moment de belangrijkste taak: bidden in huiselijke kring, als een teken van hoop in een moedeloze wereld

Aan de coronacrisis zit voor kinderen een positieve keerzijde, ziet onderwijsadviseur Marja van Delden. Meer contact met en aandacht van hun ouders, omdat deze (veel) meer thuis zijn.

Tien voorgangers schreven een handreiking voor een zondag van verootmoediging en schuldbelijdenis, waarin de kerken uitspreken nalatig te zijn geweest in het opkomen voor de Joodse gemeenschap tijdens de holocaust.

Wij hebben een stukje natuur ingepikt, dat eerder aan de vogels toebehoorde. Nu pikken ze terug. Begrijpelijk. Maar zal het met de relatie tussen mens en dier ooit nog goed komen?

Een platform van 44 kerken die de regering vragen: ‘hoe kunnen we u nu opnieuw helpen?’ Het lijkt een brutaal charmeoffensief richting een steeds chagrijniger maatschappij. Maar het is geen grootspraak zonder grond.

Ik zal bespotting van het christelijk geloof niet bestrijden met een beroep op mijn eventuele gekwetstheid. Het adagium ‘niet kwetsen’ brengt geen vrede in een land vol getergde groeperingen.

Nu media meer en meer bedreigd worden, is het tijd om van journalist een erkend beroep te maken, meent Henri Beunders, oud-directeur van de Postacademische Opleiding Dagbladjournalistiek.