Anita Zeldenrust: Samen is soms gewoon moeilijk en vervelend
We zijn in ons gezinshuis een week verder, de eerste adrenaline van de coronacrisis is wel aardig uitgewerkt nu. En zoals dat meestal gaat, dan komt de realiteit pas echt binnen, schrijft Anita Zeldenrust, ouder van een gezinshuis voor kinderen die (soms tijdelijk) niet thuis kunnen wonen.
Ik ben er moe van en heb mijn doelen en verwachtingen wat bijgesteld, want het idee dat dit nog weken gaat duren, dat we met een beetje pech daarna zo de meivakantie inrollen, drijft me eerlijk gezegd tot wanhoop. Het dagritme zit er wel aardig in nu en ik ben intens dankbaar voor ons grote huis met de vele kamers. Ik zie op social media allerlei foto’s voorbij komen van vredig naast elkaar aan..
Het voortdurend in elkaars nabijheid zijn levert de nodige problemen op. Irritaties vanwege te harde muziek, teveel gepraat, gelach, gewiebel, getik, gekuch, ge ... noem maar op. Je kunt het zo gek niet bedenken of je kunt je eraan irriteren. Deze kinderen zijn veel minder aan elkaar verbonden dan biologische broers en zussen en ik probeer dat niet te vergeten. Als er eentje niet mee wil wan..
Meld u aan voor onze nieuwsbrief en lees dit artikel gratis
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze privacyverklaring en de algemene voorwaarden .
