Luister naar

Door haar angst onder ogen te zien ontdekt ze dat ze goed genoeg is

Opinie
Drieëntachtig is ze vandaag geworden. Ze geniet van het leven. Haar verjaardag viert ze uitgebreid met kinderen en kleinkinderen. Als ik naar haar kijk, is ze steeds met iemand anders in gesprek, voorover gebogen om niets te missen van het verhaal wat haar verteld wordt.
donderdag 20 februari 2020 om 20:30
Drieëntachtig is ze vandaag geworden. Haar verjaardag is niet compleet zonder een woord uit de Bijbel.
Drieëntachtig is ze vandaag geworden. Haar verjaardag is niet compleet zonder een woord uit de Bijbel. beeld

Ik weet dat ze opkijkt tegen haar opgeleide kinderen en kleinkinderen. Ze is de dochter van een bakker en heeft alleen maar ‘lagere school’. Over zichzelf zegt ze dat ze niet goed kon leren. Als je dat maar vaak genoeg hoort, ga je het vanzelf geloven.

Steevast komt op haar verjaardag de Bijbel tevoorschijn. Aan haar kinderen vraagt ze of zij voor haar uit de Bijbel willen lezen. En dat doen ze ieder jaar opnieuw.

Vanaf de zijlijn kijk ik hier naar met gemengde gevoelens. Hardop lezen voor een groep mensen lijkt haar veel spanning te geven. Het zit haar misschien in de weg dat ze ‘niet goed kon leren’. Haar verjaardag is echter niet compleet zonder een woord uit de Bijbel.

Ze beleeft haar geloof op haar eigen manier. Ik geloof anders en soms weet ik het niet. Ik vraag me af wat je eigenlijk zegt, wanneer je anderen voor jou uit de Bijbel laat lezen. Welke boodschap geef je dan door?

Een van de kinderen zegt dat zij deze keer niet uit de Bijbel gaat lezen en op dat moment loop ik de keuken binnen. ‘Wil jij het misschien doen?’, vraagt ze mij. Ik ben er stil van. In een paar seconden trekt ze mij mee in een terugkerend patroon.

Ik zeg niet direct ‘nee’. Haar geloof betekent veel voor haar. Een zoektocht naar God is aan mij niet iedere dag besteed. Zij heeft een missie: ze wil laten zien waar zij voor leeft. Daar heb ik respect voor.

Ik vraag haar waarom ze zelf niet uit de Bijbel leest. Ze zegt dat ze het niet durft en bang is dat ze ontroerd raakt. Dat herken ik en misschien is het daarom wel dat ik voor haar in de bres spring. Nog altijd wanneer ik voor een grote groep mensen sta, bespringt mij de angst dat ik niet uit mijn woorden kom en er tranen in mijn ogen springen.

Mij helpt het om het gewoon te doen en erop te vertrouwen dat het wel zal lukken, ook wanneer ik stotter en hakkel. Dat vertel ik haar en haar ogen worden vochtig, terwijl ze me aankijkt. Van binnen gebeurt er iets; ze sprokkelt moed bij elkaar. Ik beloof dat ik zal helpen wanneer het echt niet lukt en dat helpt haar over de streep.

Het lijkt stiller dan anders, omdat zij gaat lezen. Ze moet het voelen: in deze liefdevolle omgeving mag ze fouten maken en is er ruimte om te leren.

Eén keer hapert haar stem en zie ik haar dapper slikken. In mijn hart applaudisseer ik voor haar wanneer ze doorleest.

Door haar angst onder ogen te zien ontdekt ze dat ze goed genoeg is. <

Dit is een opiniebijdrage. De mening van de auteur is niet per se het standpunt van de redactie. Wilt u reageren? Stuur dan een brief (maximaal 200 woorden) naar opinie@nd.nl
Mail de redactie
Mail de redactie
Heeft u een tip over dit onderwerp, ziet u een spelfout of feitelijke onjuistheid? We stellen het zeer op prijs als u ons daarover een bericht stuurt.
Bij christelijke organisaties lopen geloof en werk soms op een ongezonde manier door elkaar.

Werken bij christelijke organisatie valt soms tegen: zalvende woorden maar onrecht blijft bestaan

Het Nederlands Dagblad besteedde aandacht aan manipulatie, machtsmisbruik in de evangelische wereld. Maar het probleem speelt ook bij andere christelijke organisaties, schrijft Ineke Evink van vakorganisatie CGMV.

Mark Rutte, Geert Wilders en Sigrid Kaag. We hebben deze drie soorten politici nodig. Sterker, we zijn zélf van dit soort types en gedragen ons er naar.

We zijn saai, moralist en boos. En zo zijn ook onze politici. Daarom kunnen ze lastig samenwerken

Wij Nederlanders lijken op Rutte, Kaag en Wilders. Frank van den Heuvel laat zien hoe het karakter van iedere Nederlander bij een van deze drie politici past.

Stel dat ‘doe dit, tot Mijn gedachtenis’ al begint op het land? Dat is dus niet: onderwerp de grond aan een regime van uitputting, tot Mijn gedachtenis.

Avondmaal en eucharistie beginnen in de grond, waar het krioelt van torren en wormen

Jezus zegt niet: spuit gif op de vrucht en het blad en dood in het voorbijgaan alles er omheen, tot Mijn gedachtenis. Theoloog en boer in opleiding Elsa Eikema stelt prikkelende vragen bij ons avondmaal.

Afbeelding

Hoe het lijntje tussen de Nederlandse Gereformeerde Kerken en Israël hersteld kan worden

De Nederlandse Gereformeerde Kerken knipten het 'officiële lijntje' met Israël door, maar zoeken tegelijkertijd naar een manier om toch verbondenheid te tonen. Lieddichter Ria Borkent doet een voorstel.

Behandeling in de gesloten jeugdzorg heeft geen enkele kans van slagen zolang het aan echte nabijheid van hulpverleners ontbreekt.

Staatssecretaris Van Ooijen en Kamerleden, zet jullie boosheid over gesloten jeugdzorg om in actie

Hoe kan het dat staatssecretaris Van Ooijen (VWS) zegt dat de gesloten jeugdzorg misschien maar wat langer open moet blijven? Maak liever meer vaart om goede alternatieven te vinden, betoogt Margot Ende-van den Broek.

De Duitse bondskanselier Scholz staat onder druk: welke wapens gaat hij Oekraïne leveren?

Bondskanselier Scholtz kan een andere keus maken en zo een moreel belangrijke daad verrichten

Komende paasdagen vinden in Duitse steden vredesdemonstraties plaats. De leuze is: ‘Nooit weer oorlog is nú’. Want nú wordt besloten welke wapens Duitsland aan Oekraïne levert. Hans Ester legt uit hoe gevoelig dat ligt.