Luister naar

Verbod op actievoeren tijdens Olympische Spelen is discutabel

Opinie
Sporters mogen tijdens de Zomerspelen in Tokio niet actievoeren voor politieke kwesties. Het IOC heeft het Olympisch handvest op dat punt aangescherpt, maar het verbod is gezien de missie van het Internationaal Olympisch Comité (IOC) op z’n minst discutabel te noemen.
zaterdag 18 januari 2020 om 11:00 aangepast 11:52
Cheryl Maas tijdens de kwalificaties snowboard big air in het Alpensia Ski Jumping Centre tijdens de Olympische Winterspelen van Pyeongchang.
Cheryl Maas tijdens de kwalificaties snowboard big air in het Alpensia Ski Jumping Centre tijdens de Olympische Winterspelen van Pyeongchang. beeld anp / Koen van Weel

Even om een beeld te schetsen: het IOC wil voorkomen dat de Spelen het toneel worden van protesten. Daarom zijn statements van sporters als handgebaren, speciale kleding of accessoires die (politieke) boodschappen uitdragen, niet toegestaan.

In het verleden zijn dit soort uitingen gebruikt door atleten om zich uit te spreken over verschillende kwesties. Het bekendst zijn wellicht de gebalde, in de lucht gestoken vuisten van de sprinters Tommie Smith en John Carlos tijdens hun medailleceremonie op de Spelen in 1968. Met hun zwarte handschoen en zwarte sokken wilden ze aandacht vragen voor de armoede onder zwarte Amerikanen.

Een recenter voorbeeld zijn de regenbooghandschoenen van snowboardster Cheryl Maas (foto) tijdens de Winterspelen in Sotsji in 2014, om zich solidair te tonen met LHBTI’ers die in Rusland met discriminatie te maken kregen.

In het Olympisch handvest staat dat de Olympische Beweging (die onder andere bestaat uit alle nationale en internationale sportverenigingen, alle atleten, coaches en andere betrokkenen, onder leiding van het IOC) om de eenheid te bewaren zelfstandig en politiek neutraal moet zijn. Van daaruit is het verbod te begrijpen. Maar het document begint met de ‘fundamentele Olympische principes’.

De eerste spreekt van olympisme als levensfilosofie, gebaseerd op sociale verantwoordelijkheid en respect voor universele fundamentele ethische principes. Nummer twee stelt dat sport in dienst moet worden gesteld van de harmonieuze ontwikkeling van de mensheid en dat het een vreedzame maatschappij promoot, die zich inzet voor het behoud van menselijke waardigheid.

Een hoofdstukje verder volgt een opsomming van de verantwoordelijkheden van het IOC, waaronder actie ondernemen tegen elke vorm van discriminatie die de Olympische Beweging treft; het bevorderen van de deelname van vrouwen aan sport en het streven naar seksegelijkheid in sport; het beschermen van schone atleten en de integriteit van sport; zich verzetten tegen politiek of commercieel misbruik van atleten; en het bevorderen van aandacht voor milieukwesties en duurzame ontwikkeling in de sport.

In dat licht is het vreemd dat atleten geen (passieve) statements mogen maken die de Olympische waarden onderschrijven tijdens het evenement dat juist die waarden wil uitdragen en bevorderen.

Dit is een opiniebijdrage. De mening van de auteur is niet per se het standpunt van de redactie. Wilt u reageren? Stuur dan een brief (maximaal 200 woorden) naar opinie@nd.nl
Mail de redactie
Mail de redactie
Heeft u een tip over dit onderwerp, ziet u een spelfout of feitelijke onjuistheid? We stellen het zeer op prijs als u ons daarover een bericht stuurt.
Bij christelijke organisaties lopen geloof en werk soms op een ongezonde manier door elkaar.

Werken bij christelijke organisatie valt soms tegen: zalvende woorden maar onrecht blijft bestaan

Het Nederlands Dagblad besteedde aandacht aan manipulatie, machtsmisbruik in de evangelische wereld. Maar het probleem speelt ook bij andere christelijke organisaties, schrijft Ineke Evink van vakorganisatie CGMV.

Mark Rutte, Geert Wilders en Sigrid Kaag. We hebben deze drie soorten politici nodig. Sterker, we zijn zélf van dit soort types en gedragen ons er naar.

We zijn saai, moralist en boos. En zo zijn ook onze politici. Daarom kunnen ze lastig samenwerken

Wij Nederlanders lijken op Rutte, Kaag en Wilders. Frank van den Heuvel laat zien hoe het karakter van iedere Nederlander bij een van deze drie politici past.

Stel dat ‘doe dit, tot Mijn gedachtenis’ al begint op het land? Dat is dus niet: onderwerp de grond aan een regime van uitputting, tot Mijn gedachtenis.

Avondmaal en eucharistie beginnen in de grond, waar het krioelt van torren en wormen

Jezus zegt niet: spuit gif op de vrucht en het blad en dood in het voorbijgaan alles er omheen, tot Mijn gedachtenis. Theoloog en boer in opleiding Elsa Eikema stelt prikkelende vragen bij ons avondmaal.

Afbeelding

Hoe het lijntje tussen de Nederlandse Gereformeerde Kerken en Israël hersteld kan worden

De Nederlandse Gereformeerde Kerken knipten het 'officiële lijntje' met Israël door, maar zoeken tegelijkertijd naar een manier om toch verbondenheid te tonen. Lieddichter Ria Borkent doet een voorstel.

Behandeling in de gesloten jeugdzorg heeft geen enkele kans van slagen zolang het aan echte nabijheid van hulpverleners ontbreekt.

Staatssecretaris Van Ooijen en Kamerleden, zet jullie boosheid over gesloten jeugdzorg om in actie

Hoe kan het dat staatssecretaris Van Ooijen (VWS) zegt dat de gesloten jeugdzorg misschien maar wat langer open moet blijven? Maak liever meer vaart om goede alternatieven te vinden, betoogt Margot Ende-van den Broek.

De Duitse bondskanselier Scholz staat onder druk: welke wapens gaat hij Oekraïne leveren?

Bondskanselier Scholtz kan een andere keus maken en zo een moreel belangrijke daad verrichten

Komende paasdagen vinden in Duitse steden vredesdemonstraties plaats. De leuze is: ‘Nooit weer oorlog is nú’. Want nú wordt besloten welke wapens Duitsland aan Oekraïne levert. Hans Ester legt uit hoe gevoelig dat ligt.