Stille ramp dreigt in Bangladesh
Bangladesh, een dichtbevolkt land met 165 miljoen inwoners, heeft te kampen met steeds meer overstromingen, als gevolg van de wereldwijde temperatuurstijging. Ondanks de afspraken op de Klimaattop van Parijs, lijkt het er niet op dat er een einde komt aan de temperatuurstijging. Dat is zorgelijk voor de voedselzekerheid in Bangladesh. Er dreigt een ‘stille ramp’, met weinig aandacht in de media.
2017 was voor Bangladesh een desastreus jaar: 6,9 miljoen mensen zijn getroffen, en op het hoogtepunt was maar liefst een derde van het land overstroomd, met grote gevolgen voor de voedselzekerheid.
Het voornaamste probleem is dat het grootste deel van de oogst is beschadigd, wat het levensonderhoud van de getroffen bevolking in gevaar brengt.
De belangrijkste bron van levensonderhoud in de getroffen gebieden is landbouw; 650.000 hectare aan gewassen is echter verwoest.
Het meest beschadigd zijn de rijstvelden en de teelt van jute, dhaincha (een veelzijdige peulvrucht) en groenten. Bovendien zijn de amanzaden, nodig voor het planten van nieuwe rijstvelden, voor een groot deel weggespoeld.
zelfvoorzienend
De uitdaging ligt dus in het veiligstellen en waar mogelijk nog het redden van de oogst die al geplant was. De impact van de overstromingen op het levensonderhoud van de getroffen inwoners is gigantisch.
Recentelijk prees de premier van Bangladesh, Sheikh Hasina, haar land tijdens de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties voor het feit dat het de afgelopen jaren genoeg rijst produceerde om zelfvoorzienend te zijn. Na de overstromingen dit jaar is er helaas weinig over van de rijstreserves. Hierdoor wordt de overheid gedwongen voor het eerst in zes jaar weer rijst te importeren.
Het resultaat is dat Bangladesh, ’s werelds vijfde rijstproducent, nu een van de grootste rijstimporteurs is geworden. De verkoopprijs van rijst bereikt recordhoogtes: op jaarbasis een stijging van 50 procent, ondanks dat de invoertarieven door de overheid zijn herzien van 26 naar 2 procent.
Beschadigde gewassen en verstoorde productieketens hebben ook gezorgd voor een verdubbeling in prijs van andere producten, zoals uien. De angst dat de prijzen voor basisproducten zoals rijst en uien blijven stijgen is reëel, met als gevolg voedseltekorten.
ondervoeding
Veel mensen worden gedwongen tot gevaarlijke en schadelijke mechanismen, zoals het overslaan van maaltijden en het verkleinen van voedselporties. Meer dan 30 procent van de huishoudens in de getroffen gebieden bestaat uit ‘grensgevallen’ als het gaat om voldoende voeding, of ze krijgen daadwerkelijk al onvoldoende binnen. Daarnaast bevatten de maaltijden die wél worden gegeten, vaak weinig gezonde voedingsstoffen, waardoor ondervoeding kan ontstaan. Dit heeft ernstige gevolgen voor de gezondheid van mensen.
Al tijdens het begin van deze ramp ondervond Zuid-Azië veel meer schade en vielen er meer doden dan als gevolg van de orkanen Irma en Harvey in het Caribisch gebied en de VS. Het verhaal werd echter maar minimaal onder de aandacht gebracht door de westerse media, die vooral berichtten over de stroomuitval in Florida.
Daarnaast kampt Bangladesh met nog een andere humanitaire crisis: 600.000 Rohingya zijn naar Bangladesh gevlucht vanwege het aanhoudende geweld in Myanmar. Dit heeft tot gevolg dat hulp in Bangladesh vooral wordt ingezet om de humanitaire crisis in het zuiden aan te pakken.
Daar komt bij dat overstromingen in Bangladesh niet plotseling ontstaan, maar over een langere periode, waardoor de urgentie van hulp ogenschijnlijk ontbreekt.
Als ontwikkelingsorganisaties moeten we ervoor zorgen dat ‘stille rampen’ niet overschaduwd worden door de grote crises elders in de wereld. Ja, de Rohingya-vluchtelingen hebben zéker hulp nodig. Maar de door overstromingen getroffen mensen in het noorden van Bangladesh, ver van de schijnwerpers, verdienen hetzelfde.
geen concurrentie
Rampen kunnen het nieuws wereldwijd domineren, maar ook volledig worden genegeerd of simpelweg niet op de radar komen bij het grote publiek. Uiteindelijk is er echter maar één universele boodschap die deze rampen afgeven: iedereen lijdt.
Concurrentie tussen verschillende crises is niet nodig. Wél nodig is een aanpak waarbij alle crises aandacht en hulp krijgen. <
