Elk 10 minuten-gesprek probeer ik positief te beginnen. En af te sluiten. Dat kan
Met strakke en gespannen gezichten nemen ze tegenover me plaats. De lichamen verraden hun nervositeit. Hij neemt plaats met zijn jas hoog dicht geritst en slaat zijn armen over elkaar. Meteen gaat zijn blik naar zijn vrouw. Zij neemt plaats met een afgepaste houding die laat zien dat ze op alles is voorbereid. Zij kijkt naar hem en vervolgens naar mij.
Ik open met: ‘Nogmaals welkom. Hoe gaat het met Julian thuis?’
Ze kijken me aan, tikkeltje verbaasd en met een klein lachje klinkt het: ‘We komen om te horen hoe het op school gaat.’
‘Tja, dat snap ik, aan de andere kant; Julian is van de 168 uur per week een uur of dertig op school. En daarvan zie ik hem een uurtje of vijf, zes. Ben dus wel benieuwd hoe het thuis met hem gaat.’
Vader vertelt hoe zijn zoon hem thuis helpt. Liefst met de handen bezig is. En buiten. In een minuut verandert bezorgdheid in trots. Moeder onderbreekt: ‘Hij zou wel iets meer aan zijn huiswerk kunnen doen. Maar ja, leren heeft-ie nooit gewild.’ En daar is de bezorgde blik bij beiden weer terug.
Voordat ik over de resultaten b..
Meld u aan voor onze nieuwsbrief en lees dit artikel gratis
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze privacyverklaring en de algemene voorwaarden .
