Kaal is klasse
‘Hey, meneer! Mogen we nu een keer zitten waar we zelf willen?’ klinkt het uit de mond van de eerste leerling die het lokaal binnenkomt. Voordat ik kan antwoorden, wordt deze vraag door anderen overgenomen en blijkt er meer behoefte om zelf een plaats te kiezen.
Gebruikelijk is dat leerlingen altijd op dezelfde plek zitten. Dit bevordert de rust, geeft structuur en zorgt voor een vast maatje aan de linker- of rechterkant.
Maar nu dus de wens om zelf te bepalen op welke plek de komende vijftig minuten doorgebracht worden.
Het is vrijdagmiddag en ik besluit de verwachtingsvolle gezichten tegemoet te komen.
‘Goed, prima dat jullie op een andere plek willen zitten. Twee voorwaarden’, en ik steek twee vingers omhoog: ‘Niemand zit straks alleen en jullie krijgen precies twee minuten. Die gaan nu in.’
Ik stel mij veilig achter het bureau terwijl er druk gelopen, gepraat en geprobeerd wordt. Terwijl ik mij overdreven nadrukkelijk niet bemoei met het proces dat zich ..
Meld u aan voor onze nieuwsbrief en lees dit artikel gratis
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze privacyverklaring en de algemene voorwaarden .
