Haaien zijn het, die leerlingen. En ze ruiken bloed
Gewoon haaien die bloed ruiken. Dat is wat ik denk, terwijl ik ze zie binnenkomen bij een collega die meestal doceert aan vwo-leerlingen. Totdat op onze afdeling iemand uitvalt. Hij is zo goed om in te vallen. Nadat hij dat een tijdje heeft gedaan, komt hij bij me en zegt: ‘Arjan, ik weet niet wat het is, maar die klas van jou is echt een probleem. Het lukt me niet om de stof erin te krijgen. Nog minder om ze enigszins in het gareel te houden.’
Nu gebeurt het wel vaker dat een docent klaagt over mijn mentorklas, of andersom. De meeste jaren ben ik mentor van een klas die meestal niet bekendstaat om hun zucht tot leren of liefde voor school.
Maar dit bevreemdt me. Mijn collega lijkt me een stevige docent, die al een paar jaar meegaat en mijn klas is dat jaar niet bepaald op oorlogspad. We praten een uurtje en we komen tot de conclusie dat het misschien handig is als ik een keer bij een les achterin ga zitten.
Op de bewuste dag zie ik mijn klas binnenkomen. Ze veranderen op het moment van binnenkomst. Het lijkt alsof ze vijandelijk gebied betreden.
Even later loop ik het lokaal van mijn collega binnen, begroet hem en ga achterin zitten. De vra..
Meld u aan voor onze nieuwsbrief en lees dit artikel gratis
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze privacyverklaring en de algemene voorwaarden .
