Opinie: Mijn roze kast werd opgeruimd
Ooit had ik een groepje leerlingen die bij een gedicht een verwerkingsopdracht moesten maken. Dit gedicht ging over een homo die voor het eerst met zijn gevoelens naar buiten kwam.
Tijdens de gedachtewisseling over deze opdracht viel mijn oog op een van mijn kasten. Het was een ijzeren kast die al een tijdje meeging. Daar en op dat moment nam ik een besluit. Ik bood ze de kast aan. En wat verf en kwasten.
Een paar dagen later was de homo-kast geboren. Roze natuurlijk. En met een ‘boem’ erop. Uit de kast komen heeft best een hoog knaleffect. In ieder geval in de wereld van mijn leerlingen.
Deze kast is jarenlang onderwerp van gesprek en aanleiding tot gesprekken geweest. Nee, vergist u zich niet, ik was leraar (en mentor). Niet degene die het als zijn taak zag om elke vermeende homo uit de kast te trekken. De kast bood gewoon ruimte om zaken bespreekbaar te maken.
Zelfs een keer ..
Meld u aan voor onze nieuwsbrief en lees dit artikel gratis
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze privacyverklaring en de algemene voorwaarden .
