Beste christelijk-gereformeerde synode, doe nu gewoon even ... niets

Ik heb twee kinderen, een zoon een dochter; ik heb ze allebei even lief.

Soms word je als ouder voor de keuze gesteld waarbij je vreest een van de twee te moeten teleurstellen, ondanks dat ze allebei gelijk hebben. Wat doe je, als je zoon zijn huiswerk af heeft en op de tablet zit, en je dochter wil erop, omdat haar moeder heeft gezegd dat dat mag? Allebei hebben ze een goed argument, maar allebei gelijk geven lukt niet. De hoopvolle gedachte dat ze er zelf onderling uitkomen, is bij puberende tieners te simpel. Zo werkt dat niet op die leeftijd.

Ik ben lid van een gemeente in het midden van de Christelijke Gereformeerde Kerken (CGK). Ik zie nu dat de beide flanken met elkaar een conflict hebben, of op zijn minst onbegrip tonen voor elkaar. Beide verdedigen een standpunt met een beroep op het Woord van God. Dat Woord heb ik ook lief. Reikhalzend wordt nu uitgekeken naar een salomonsoordeel van de synode. Als de synode nu maar ferm optreedt, dan komt het wel goed ...

Maar ik zit helemaal niet te wachten op een ferme uitspraak van de synode. Ik wil helemaal niet dat een flank moet opstappen vanwege de vrouw in het ambt. Ik wil geen synodaal juk, of dat het voortbestaan van ons kerkverband onder druk komt te staan. En ik vermoed dat ik niet de enige ben. Er zijn talloze gemeenten en predikanten die zich prima thuis voelen binnen de CGK en geen last willen hebben van ruziënde flanken.

Gaat de synode ons helpen met een ferme uitspraak? Ik geloof hier niets van. Ten eerste is de kwestie gewoon al jaren niet eenduidig uitlegbaar en de komende synode gaat daar ook niet voor zorgen. Het instellen van een nieuwe studiecommissie met na drie jaar een vervolgopdracht gaat niet meer werken. Ik denk ook niet dat de flanken er onderling zelf uit komen. Bij gemeenten die zo ver van elkaar afstaan en waarvan leden niet of nauwelijks bij elkaar over de vloer komen, is dat te simpel. Zo werkt dat niet met mensen die alleen maar over elkaar, maar nooit mét elkaar praten.

Ten tweede gaat het helemaal niet om de concrete kwestie. Bij de rechterflank gaat het om het voortbestaan van de gereformeerde orthodoxie. Dat is een belangrijk middel om je te wapenen tegen de secularisatie. Op de linkerflank zijn veel samenwerkingsgemeenten ook niet uit luxe ontstaan, maar uit de noodzaak mensen, kennis en kunde te bundelen om je als gemeente staande te houden in de geseculariseerde wereld. Wil links nu zeggen dat rechts niet meer orthodox mag zijn? En wil rechts verbieden dat links zich wapent tegen de secularisatie?

Wat mij betreft doet de synode nu niets en laat ze de kwestie rusten. Het liefst heb ik dat mijn zoon en dochter met elkaar in gesprek gaan en onderling een afspraak maken. Dan verdiepen ze zich in elkaar en kiezen ze een oplossing die aan beide belangen rechtdoet.

Mocht dat te veel gevraagd zijn en kun je elkaar niet meer verdragen, houd dan de eer aan jezelf en stap er zelf uit. Maar vermoei je gemeente en hen die rustig willen blijven zitten, er niet mee.

En alle tijd die op de synode besteed wordt aan deze discussie, de tijd van kerkenraden aan appelschriften en revisieverzoeken, kan niet besteed worden aan prediking, pastoraat, diaconaat en missionaire activiteiten. Als je je kerkverband echt liefhebt, dan heb je hier oog voor. Denk eens aan die ene moeder die tegenover Salomo stond.