Tot mijn verbazing ben ik nog geregeld in de kerk te vinden. Waarom eigenlijk?
Opinie
De kerken zitten minder vol dan vóór corona, en vooral de dertigers worden gemist, meldde deze krant onlangs. Tot mijn verbazing ben ik, dertiger, zelf nog geregeld in de kerk te vinden. Maar waarom eigenlijk?
Niet te missen
Student
Student: achtergrond
Dit is een opiniebijdrage. De mening van de auteur is niet per se het standpunt van de redactie. Wilt u reageren? Stuur dan een brief (maximaal 200 woorden) naar opinie@nd.nl
Om me heen heb ik inderdaad best wat generatiegenoten zien afhaken bij de kerk, meestal geleidelijk, en ook al lang voor de coronaperiode aanbrak. Tot mijn eigen verbazing ben ik zelf nog geregeld in de kerk te vinden. Ik denk weleens: er had maar één afslag anders hoeven lopen in mijn leven, of ik had er niet meer gezeten. Het lijkt zo triviaal. Wat als ik geen kinderen had gekregen? Wat als ik een paar jaar geleden niet was verhuisd?
Ik kan niet voor alle dertigers spreken. Wel voor mezelf. Een tijd lang heb ik een nogal moeizame band met de kerk gehad. Soms omdat ik niet wist wat ik geloofde, óf ik nog wel geloofde. Soms omdat ik me groen en geel ergerde in de kerk. Aan liedteksten, aan mensen en de in mijn ogen kortzichtige (geloofs)..
