In Disneyfilms zitten steeds meer ‘woke’ invullingen. Zou Disney zijn eigen studio’s nog herkennen?

Mijn eerste bioscoopervaring stamt uit 1987. Als gezin zagen we Snow White and the Seven Dwarves, toen al vijftig jaar oud, in een van de mooiste filmzalen van Nederland. Met de eerste lange animatiefilm schreef Disney destijds geschiedenis. Klassiekers als deze waren jarenlang de enige films die we gezamenlijk keken. Hoewel de filmsmaak van ons gezin steeds verder uiteen groeide, bleven Disney-films ons altijd fascineren.
Als kind droomde ik ervan om ooit zelf in de studio’s te tekenen. Tot ik in 2017 mijn laatste vergeefse sollicitatiebrief richting Burbank stuurde. Daarna gaf ik het op. Niet zozeer omdat deze kinderdroom toch niet in vervulling zou gaan.