Hopelijk komt er met Mirjam Bikker een andere visie op Israël bij de ChristenUnie
Column
Met ‘Leiderschap’ wordt ‘aanvoerderschap’ laat Mirjam Bikker ons land kennismaken met haar als nieuwe fractievoorzitter van de ChristenUnie in de Tweede Kamer. Vanachter de keukentafel. Het CU-electoraat wordt met de neus op de feiten gedrukt. Bikkers politiek wordt zonder Segers op de een of andere manier anders gefabriceerd dan tot nu toe het geval was.
Als CDA’er was ik nooit intensief bezig met de manier waarop een ChristenUnie of een SGP zich profileerden binnen het politieke landschap. Uiteindelijk kan een mens maar een van deze clubs dienen. En dat was het CDA.
Waarom het CDA? In 1997, kort na mijn toetreden tot het CDA, liep ik op de reformatorische gezinsbeurs Wegwijs in Utrecht langs de stand van de toenmalige RPF, een van de voorlopers van de huidige CU. Prompt werd ik aangesproken. ‘Rabbijn van de Kamp, met uw lidmaatschap van het CDA bent u als Jood nu bijna thuis. Wanneer u nu overstapt naar onze partij RPF komt u helemaal thuis.’
