Een vriendschap kent vele facetten en kan je zomaar wijze lessen voor het leven leren
Opinie
Het verhaal van de vriendschap tussen Jack* en mij begint in januari 2021. In lockdown-nummer-geen-idee liepen we beiden buiten een rondje. Ieder van ons met eigen redenen, maar met als overeenkomst dat we probeerden te voorkomen dat we gek werden. We raakten aan de praat op de hoek van zijn en mijn straat. Ik was zo onhandig om het gesprek te openen met woorden in deze trant: ‘Hé, ik hoorde dat je in de gevangenis hebt gezeten? Hoe gaat het met je?’
Essays
Dit is een opiniebijdrage. De mening van de auteur is niet per se het standpunt van de redactie. Wilt u reageren? Stuur dan een brief (maximaal 200 woorden) naar opinie@nd.nl
Ik wist dat het waar was dat hij een jaar in detentie had doorgebracht, want degene van wie ik het gehoord had, is altijd goed op de hoogte van de nieuwtjes in de buurt. Bovendien had ik Jack inderdaad al lange tijd niet gezien. Maar hij was na mijn vraag, zoals je dat in zijn geliefde Engels zegt: not amused.
Hoe ik dat wist en wie mij dat verteld had. Ging ik hem niet vertellen natuurlijk, de giftige blik in zijn ogen zei genoeg. Dus suste ik hem en zei dat het mij niet uitmaakte of hij wel of niet gezeten had, maar dat ik hem graag had opgezocht met Kerst (wat ik serieus had overwogen, maar niet had gedaan omdat ik zijn naam toen nog niet precies wist en twijfelde of hij mijn bezoek zou waarderen) en dat het mij speet dat ik niet wat ..
