Kerk en koloniaal onrecht: kunnen we ontdekken waar we systemen van ongelijkheid in stand houden?
Opinie
De excuses van Rutte voor het slavernijverleden stellen ook kerken en zendingsorganisaties voor vragen: Durven wij het aan om de relaties met onze partners in andere landen te bevragen op recht, gelijkwaardigheid en wederkerigheid?
Vorige week sprak onze minister-president Rutte excuses uit namens de Nederlandse overheid voor het kwaad van het Nederlandse slavernijverleden. Het is goed dat het historische onrecht wordt benoemd, dat er een zekere bereidheid is het kwaad onder ogen te zien. Verschillende nazaten van tot slaaf gemaakten vertelden dat ze deze woorden hebben ervaren als een erkenning van hun pijn en zelfs van hun eigenheid en zijn. Dit is belangrijk.
wie stond centraal?
Maar: Wie mag besluiten wanneer en waar deze woorden gesproken kunnen worden? Waarom was er die haast? Waarom leek het zo moeilijk om in het proces naar de excuses samen te werken met de mensen om wie het werkelijk gaa..
