Gospel als swingend en louterend medicijn tegen huidige verzuring
Opinie
In dit door hebzucht uitgemergeld laagland waar lankmoedigheid niet meer in aanzien staat en intimidatie wordt beloond met overleg - in dit verschroeid neutraal gebied waar vreemdelingen vreemden blijven en nabuurschap enkel het eigen erf betreft, verlang ik als de moed me in de schoenen zinkt steeds vaker naar de pure eenvoud van de gospel. Naar een geluid van hoop op blote voeten dat als een stroom vol liefde de mensen met elkaar verbindt in plaats van scheidt - hetgeen net weer even anders wordt geschreven dan het meer vertrouwde ‘schijt’.
Essays
Dit is een opiniebijdrage. De mening van de auteur is niet per se het standpunt van de redactie. Wilt u reageren? Stuur dan een brief (maximaal 200 woorden) naar opinie@nd.nl
En zie, soms valt het mee. Nog voor ik mijn verlangen in gebed heb omgezet, komt het Utrechtse Museum Catharijneconvent met een overweldigende expositie over de gospel. Met ‘Een blij geluid voor de Heer’, zoals Mahalia Jackson de spiritual als tegenhanger van de blues en dwars tegen de maatschappelijke verdrukking in eind vorige eeuw benoemde. Een tentoonstelling als festival, als indrukwekkend exodusverhaal waarin talloze ooit geknechte mensen zomaar het diensthuis uit weten te dansen, op weg naar een betere toekomst voor iedereen.
Want om verder alle pathos maar te laten varen, Gospel is een groot hartverwarmend welkom dat al bij de poort van het museum begint als Shirma Rouse je met open armen enthousiast begroet. Zij is de gi..
