Waarom belanden we in een ‘gesloten’ systeem terwijl we naar openheid verlangen?
Lang geleden schreef een synodebestuur een brief naar de hoofdredactie van deze krant over fouten die ik in een synodeverslag over kerkelijke eenheid zou hebben gemaakt. Ik heb de brief nooit gezien en hoorde er pas veel later van, bij toeval.
-
Gerard ter Horst
aangepast 14:56
Het goede nieuws is: met ‘openheid’ valt te oefenen. Eerlijk duurt het langst.
(beeld Getty Images/iStockphoto)‘Huh’, was de eerste reactie, en de tweede: hoe lopen de hazen hier? Ik weet dat ik de synodescriba gepikeerd heb verwittigd bij kritiek of vastgestelde fouten zich rechtstreeks tot mij te wenden, maar waarom zei ik hetzelfde niet tegen mijn baas?
Om het leven overzichtelijk te houden, er enig grip op te krijgen, deel ik het stiekem in twee categorieën in: open, of gesloten. De reikwijdte van deze indeling voert ver, van het eigen hart tot aan de internationale verhoudingen. Ben ík open of gesloten? Is ons gezin open of gesloten? Zijn de verhoudingen tussen de collega’s met wie ik werk open of gesloten? De kerk waarvan ik lid ben? Vooral het gezinssysteem, de manier van omgaan met elkaar, het grondpatroon van liefde en conflict, van wantr..
Meld u aan voor onze nieuwsbrief en lees dit artikel gratis
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze privacyverklaring en de algemene voorwaarden .
