De ggz vervangt de ‘naaste’ niet. Laten we een vangnet zijn voor elkaar
Is een beroep op de ggz altijd nodig? Of kunnen we ook bij elkaar terecht met onzekerheid, vragen en pijn. ‘De noodzaak om met elkaar een netwerk te vormen waarin de ander kan schuilen is groter dan ooit.’
Tijdens de pandemie werd 'de gezonde en heilzame werking van contacten minder. Voor velen, ook jongeren, was juist dit helemaal niet goed te dragen. Bij mensen die toch al wat wiebelden heeft dit extra psychische onbalans gebracht.'
(beeld istock)Ggz-instellingen staan vandaag de dag in de aandacht vanwege hun wachtlijsten. Ggz-instellingen zijn op zoek naar meer zorgprofessionals en ze worstelen met hun budgetten. De hulpvragen blijven stijgen.
Vandaag de dag zoekt veertig procent van de volwassen Nederlanders hulp bij de ggz, en bij kinderen is dat veertien procent. Die percentages zijn enorm gestegen in de afgelopen decennia.
De ggz kan de toestroom niet aan. En dat is voor alle betrokkenen frustrerend en schadelijk. Het gaat zo niet. We kennen allemaal de schrijnende verhalen van veel te lang wachtende kinderen of ouderen. Zodra er maatschappelijk iets aan de hand is, denk aan de recente coronapandemie of de huidige oorlog in Oekraïne, dan kunnen we als ggz ‘wachten’ op een toe..
Meld u aan voor onze nieuwsbrief en lees dit artikel gratis
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze privacyverklaring en de algemene voorwaarden .
