Home Alone en de kerk als keerpunt

Putin handelt zoals ook vroegere in verval rakende superrijken handelden. Buurlanden wilden van die zwakte gebruik maken, terwijl het rijk zelf probeerde invloed terug te winnen, stelt buitenlandcommentator Aad Kamsteeg.

Als theoloog die de kerstfilm Home Alone zeker 25 keer heeft gezien, is Marijn Vlasbom met name gefascineerd door de hoopgevende scène in de kerk. 'Je bent altijd welkom in de kerk.'

Onze maatschappij heeft dood in het verkeer als normaal aanvaard. Dood door bijvoorbeeld een auto of dood door een kogel/mes is kennelijk anders, schrijft politieman Berend Jan Luchtenberg.

Er zijn wonderlijke voorvallen rondom corona, schrijft Maarten Keulemans: Kamervragen of Marion Koopmans, hoogleraar virologie in Rotterdam, niet stiekem onder één hoedje speelt met de Chinese Communistische Partij.

Schrijven is, zoals een voormalige stadsgenoot van me ooit eens zei: 'Een beetje naakt lopen met je hersens.’ (vrij naar Leo Vroman). Dit is mijn laatste column voor het Nederlands Dagblad, schrijft Arjan van Essen.

‘De doden moet je met rust laten’ (Nederlands Dagblad 20 december). Koenraad Stroeken, universitair docent antropologie te Gent geeft een heldere uitleg over het onderscheid tussen spiritisme en occultisme naar aanleiding van commotie over een seance op de begraafplaats in Amersfoort. Mag ik als oudtestamenticus hem aanvullen? Ruim duizend jaar voor Christus zei de Here God tegen Israël in verband met spiritisme: ‘U zult u niet wenden tot de geesten van doden … u zult hen niet zoeken!’ (Leviticus 19:31) Ook Mozes onderschreef dit verbod. (Deuteronomium 18:10-12). De Bijbel ontkent niet het bestaan, maar verbiedt resoluut het zoeken en raadplegen van geesten van doden. En wie dit toch doet, speelt met vuur. Koning Saul waagde het erop en we kennen zijn einde.

Ze ligt al weer een tijdje achter ons – de jubelende ontvangst van de nieuwe vertaling NBV21. En terecht, dat enthousiasme: hier is in geestelijk-wetenschappelijk opzicht opnieuw een formidabele prestatie geleverd. Een jonge generatie kan opgroeien met een eigentijdse vertaling en zich die gaandeweg eigen maken. En daar ligt dan ook precies het punt waarop ik zou willen wijzen – een nuance die ik in alle commentaren heb gemist, terwijl mijn persoonlijke levenslange omgang met de Bijbel juist daarop berust. Ik was elf jaar toen de nieuwe vertaling NBG51 verscheen. Daarmee ben ik opgegroeid. En ondanks een ‘lawine’ van nieuwe en nieuwere vertalingen ben ik trouw gebleven aan de NBG51. In mijn persoonlijke beleving en opvatting is het namelijk zo dat je in een mensenleven (enkele genieën onder ons uitgezonderd), slechts één vertaling je echt eigen kunt maken, dankzij het voortdurend reciteren en herhalen. <

Bij het kerstlied in de bijlage Zondag (ND, 18 december) is bij de bovenste notenbalken de laatste regel van het refrein weggevallen. Daarom plaatsen we de vier regels van het refrein hierbij opnieuw. Het wordt dus beide keren hetzelfde gezongen. Op de ND-website kunt u het lied compleet downloaden, met melodie, zetting voor pianobegeleiding en ingezongen mp3.