Dit is niet een wandelvierdaagse. Maar wat voor evenement dan wel? Met een grote witte zonnebril vastgeklemd op je hemd, een kind op je nek dat je liefdevol draagt omdat het eventjes niet meer kan, en met een stevige rugzak achterop, zou je toch zomaar kunnen denken dat het hier om een wedstrijd gaat. Wie houdt dit het langst vol? Erachter lopen mensen met nog meer bepakking. Toe maar! We zien mensen als jij en ik, naast een stroom vrachtwagens en auto’s. Beetje gek misschien, die mix van langzaam en snel verkeer, zo dicht op elkaar. De overeenkomst is dat beide groepen in de file staan. Dat kennen we ook in Nederland. Wat een drukte. Waar zouden de verkeersregelaars zijn? Of zijn die daar niet?
‘Daar’ is Mexico. En de deelnemers zijn vluchtelingen die huis en haard verlieten om de wedstrijd voor een beter leven aan te gaan. De Verenigde Staten zijn hun Via Gladiola, maar of het lukt om daarvoor asiel aan te vragen? En zo kantelt wat je ziet naar een grimmiger beeld. Dat invloed heeft, juist door het ‘gewone’, wat je zomaar kunt verwarren met een wandelvierdaagse. <
Meld u aan voor onze nieuwsbrief en lees dit artikel gratis
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze privacyverklaring en de algemene voorwaarden .
