Wees kritisch op de maatschappelijke meerwaarde van surveillancetechnieken
Gelokt door beloftes van digitalisering laten politieke partijen, bedrijven en burgers systemen van kunstmatige intelligentie los op de samenleving. Van microtargeting tijdens verkiezingscampagnes tot selectie op de werkvloer. Het gekke is: de hamvraag wordt zelden gesteld.
Hoe nuttig en wenselijk zijn vormen van digitale surveillancetechnologie, zoals automatische gezichtsherkenning op luchthavens, als het nut ervan vaak nog niet eens bewezen is. Terwijl er wel een prijs voor wordt betaald.
(beeld istock)Surveillancetechnologie is allang geen exclusief speeltje meer van dictatoriale regimes die hun bevolking onder de knoet willen houden. Artsen, werkgevers en buurmannen houden zich er ook mee bezig. Terecht dus dat allerlei instanties aan de bel trekken om excessen te voorkomen. Ondertussen lijken we te vergeten de belangrijkste vraag te stellen: wordt de samenleving überhaupt beter van meekijkende computers?
Surveillancedictatuur, surveillancekapitalisten - wie het debat over surveillerende digitale technologie volgt, struikelt over de waarschuwingen van partijen als Amnesty International, het Brookings Instituut en de Amerikaanse denker Shoshana Zuboff. En ze vinden politiek gehoor. Zo stelt de Europese Commissie voor om het real ti..
Meld u aan voor onze nieuwsbrief en lees dit artikel gratis
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze privacyverklaring en de algemene voorwaarden .
