Stop met moddergooien, onze mening is nu even van ondergeschikt belang

Persoonlijk dacht ik vijftien jaar geleden dat de Alpha-cursus zijn langste tijd wel had gehad en snel uitgewerkt zou zijn. Niet dus, schrijft Niels de Jong, pionier-predikant van Noorderlicht Rotterdam.

Stonden ze elkaar dan niet naar het leven? Op een avond was ik naar het haast tegen Bethlehem gelegen Tantur Oecumenisch Instituut in Jeruzalem gereden. Ik was er getuige van een ontmoeting tussen een islamitische, joodse en christelijke theoloog. Moest ik mijn hart vasthouden? Religie is toch per definitie onverdraagzaam? Gelovigen denken toch de waarheid in pacht te hebben? Vindt de één niet dat de religie van de ander God beledigt en fataal is voor de samenleving? Het voluit atheïstische boek Van God los (The End of Faith) stond indertijd 33 weken in de bestsellerslijst van The New York Times. Maar daar zaten ze dan, aan een tafel met wat broodjes en limonade: de vertegenwoordiger van de godsdienst met haar terroristische jihad, de gelovige van de Tenach met haar gruwelijke teksten over het uitmoorden van hele steden, de representant van de religie met haar kruistochten en inquisitie. Samen hadden ze het over ‘gij zult niet stelen’, een van hun Tien Geboden. Elk van hen vertelde hoe de eigen gemeenschap daarmee omging. Er werden geen messen getrokken en geen scheldpartijen gelanceerd. Sterker, ethisch was er veel overlapping.

Hoe ga je om met moordende machthebbers? Die vraag is door de Amerikaanse regering eind vorige week zelf actueel gemaakt. In beide gevallen betreft het politieke bondgenoten die bloed aan hun handen hebben.

Ja, er is leed door corona. En ja, een afwijkende mening mag. Maar toch. Om eerlijk te zijn vind ik de negatieve stemming die de laatste tijd ook door christelijk Nederland lijkt te gaan nogal pijnlijk, schrijft Hans Borghuis.

In crisistijd worden motieven beproefd: wil ik als christen leven, wat vraagt dat dan, hoe volg ik Christus, waar roept Hij mij? Dat zijn onderzoeken die geduld vergen, zoals deze hele periode een wachttijd is.

Bewijst de afwezigheid van buitenaards leven dat God bestaat? Wij zijn waardevol, niet omdat wij uniek zijn, maar omdat wij geliefd zijn, schrijven Cees Dekker, Heino Falcke en Maaike Harmsen.

Als ik moet uitleggen wat geborgenheid is, denk ik terug aan die autoritten. Mijn ouders genoeglijk pratend of zwijgend voorin. De prettige geur van een sigaret. En wij achterin, een deken over ons heen.

Misschien is de veertigdagentijd niet bedoeld voor zelfbeperkende zelfverwerkelijking en zelfs niet om een godservaring te creëren door meer aandacht voor de spirituele kant van jezelf.