‘Onbereikten’ kom je overal tegen. We dienen af en toe wakker geschud te worden

Veertig procent van de wereldbevolking is nog nooit bereikt met het evangelie (Nederlands Dagblad, 9 februari). Zo’n zin doet wat met me. Ik lees verder in het artikel dat de meeste onbereikten wonen in India, Pakistan en Indonesië.

Razendsnel gaat het dan door mijn hoofd, tsjakka … als Verre Naasten (een op missie gerichte organisatie) ondersteunen we juist geloofsgemeenschappen in die landen. Dat zijn enthousiaste, lokale christenen die we steunen om in hun eigen taal, cultuur en omgeving het bevrijdende evangelie van Jezus Christus te kunnen verkondigen.

Die cijfers van de Amerikaanse organisatie Joshua Project kan ik dus goed gebruiken om Nederlanders te overtuigen het werk van Verre Naasten te financieren. Kijk maar: we zitten op de juiste plek!

'Wat denken we van christenen die zich bekeren? Zij komen in de cijfers niet voor.'

niet meedoen

Na een rondje wandelen door de sneeuw en alles overdenkende, kreeg ik na dat tsjakka-gevoel ook wat jeuk … Het is zo westers, zo Amerikaans om met mooie grafiekjes en statistiekjes te komen.

Ook Verre Naasten is benaderd voor het Joshua Project. Of we het christendom in bepaalde landen in kaart konden brengen? Hoeveel gemeenten, hoeveel leden, in welke dorpen etcetera? We hebben besloten er niet aan mee te doen.

Het is nogal een tijdrovende klus en tijd is geld. Geven onze Nederlandse donateurs ons hiervoor trouw hun giften? En het klinkt me ook allemaal wat maakbaar in de oren. Net of we door dit tellen impact en resultaat kunnen meten.

Natuurlijk heb je soms getallen nodig om beslissingen te nemen. Een geloofsgemeenschap van vijfhonderd leden in bijvoorbeeld Benin kan minder ondersteuning ‘wegzetten’ dan tweehonderd lokale kerken in Congo.

Lijstjes … ze krijgen zo snel een eigen kleur en geur. Staatjes met bekeerlingen: ben je dan een succesvolle prediker? Een lijst met vervolgingen: ben je dan een held als je zending bedrijft in een land met vervolgingen? En de zendeling in Zambia of Brazilië dan?

Ik was toe aan mijn tweede rondje door de sneeuw. En bedacht hoe ze in de hemel reageren op onbereikten. Die 1,3 miljard Indiërs of die 170 miljoen Indonesiërs … Het zijn gigantische aantallen! Ik hoop en bid dat ze mogen horen, zien en proeven van Gods verlossing en genade.

Zuidas

Maar onze inspanning mag ook gericht zijn op de Amsterdamse Zuidas, daar zijn pas taaie omstandigheden! Of die buurvrouw in mijn straat … In de hemel wordt gejuicht als één persoon zijn of haar hart aan Jezus geeft.

En wat denken we van ‘christenen’ die zich bekeren? Zij komen niet voor in de statistieken van het Joshua Project. Denk aan die christenen die verstrikt zijn geraakt in pinksterkerken die niets anders dan het welvaartsevangelie prediken. Of die christenen die kritiekloos achter zogenaamde stevige leiders aanlopen. Of die - vaak al generaties lang - zo gewend zijn aan de christelijke cultuur en het geloof dat het meer gewoonte dan overtuiging is te bidden, de Bijbel te lezen. Welke statistieken en landen komen bovendrijven als we dat in kaart zouden brengen?

Inderdaad, er is nog een wereld te winnen. We dienen af en toe wakker geschud te worden. Niet door grafieken, maar door Gods woord. Raakt het ons dat mensen niet buigen voor Jezus Christus? Raakt het ons nog dat we ons christen noemen, maar niet warm of koud worden van mensen in kwetsbare posities? Raakt het ons dat we soms leven alsof alles maakbaar is, terwijl God van ons vraagt om met ons hele zijn op Hem te vertrouwen? Niet groots en gelikt, maar gewoon je ding doen op je eigen door God gegeven plek, omdat je dankbaar bent voor zijn verlossing? <