Hoe wetenschap steeds meer een vorm van machtspolitiek wordt
Wie niet op een universiteit werkt zou in de veronderstelling kunnen verkeren dat universiteiten bolwerken zijn van onafhankelijk en kritisch denken, waarin conformisme afwezig is. Het is de vraag of dit ooit zo geweest is, maar sinds de jaren zestig van de vorige eeuw, toen met de stijging van de welvaart ook de studentenaantallen toenamen, lijkt er zeker iets veranderd. Het verband tussen de welvarende ‘babyboomers’ en de opkomst van het neomarxisme aan de universiteiten is niet zo gemakkelijk te leggen, maar feit is dat een klein maar roerig groepje studenten aan universiteiten in de westerse wereld het marxisme omarmde als verlossingsideologie en van de professoren eisten dat het marxisme deel ging uitmaken van het studieprogramma.
- Wim Berkelaar aangepast 19:39
Dat had iets merkwaardigs in een tijd dat het ‘reëel bestaande socialisme’ in Rusland en Oost-Europa moreel failliet was. De onderdrukking van de Hongaarse Opstand (1956) en van de Praagse Lente (1968) had aangetoond dat het totalitaire marxisme helemaal geen draagvlak had onder de bevolking. Aan een aantal spraakmakende studenten en docenten aan de universiteiten in West-Europa en de Verenigde Staten ging dit echter voorbij. Daar werd de ‘kritische theorie’ omarmd, die door de zogeheten Frankfurter Schule werd verkondigd. Die theorie was doordrenkt van de aloude marxistische gedachte dat het kapitalisme de voedingsbodem was geweest voor het fascisme en stelde de westerse samenleving van na de Tweede Wereldoorlog onder kritiek vanuit een..
Meld u aan voor onze nieuwsbrief en lees dit artikel gratis
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze privacyverklaring en de algemene voorwaarden .
