Commentaar: De Wallen verduren ook deze tijd

‘Niet meer van deze tijd’, zegt bijna de helft van de Amsterdammers over raamprostitutie. De afgelopen decennia waren het vooral conservatieven, christenen en PvdA-wethouder Lodewijk Asscher die iets aan de situatie op de Wallen wilden doen. Maar nu zijn ook andere Amsterdammers het zat. Ze mijden de plek: de helft van de Amsterdammers komt er zelden of nooit. Reden? Dat wordt niet echt duidelijk uit het onderzoek van de lokale media Het Parool en AT5. Maar veelzeggend is dit: slechts 15 procent van de Amsterdammers gelooft nog dat sekswerkers hun werk vrijwillig doen. De #MeToo-discussie zal ook een rol gespeeld hebben. Trouwens: beduidend meer vrouwen dan mannen hebben moeite met raamprostitutie.

Het Parool sprak met Nayra Green, een Spaanse prostituee die onlangs Sara heeft gezien en binnenkort hoopt terug te keren naar Spanje om een nieuw leven te beginnen. Ze beschrijft hoe toeristen foto’s maken van haar lichaam, en dan doorlopen. Steeds minder klanten stappen daadwerkelijk binnen.

‘De Wallen zijn toe aan een nieuw verdienmodel’, kopt de Amsterdamse krant. Maar moet dat de conclusie zijn? Hoe dan? Entree heffen op de hoeken van de ­Korte Niezel en de Sint Jansbrug, voor al die duizenden toeristen die avond aan avond willen wandelen op de Oudezijds Voor- en Achterburgwal? Het zou misschien de werkelijkheid nog wel recht doen ook. Want je zou kunnen zeggen dat de huidige praktijk een soort uitbuiting is: kijken, kijken, niet kopen – maar ondertussen wel visueel misbruik maken van échte vrouwen. Vrouwen die voor hun levensonderhoud afhankelijk zijn van datgene waar die toeristen niet voor betalen.

De Amsterdammers vinden wel iets, maar ingrijpen willen ze niet, zo blijkt uit het onderzoek. Een verbod op raamprostitutie? Nee, dat is ... ja, wat eigenlijk? Daar vroegen de Amsterdamse media nu net niet op door. Raamprostitutie is kennelijk niet meer van deze tijd. Maar is een verbod dan ... niet van deze tijd? Of nóg niet van deze tijd? Niet méér van deze tijd? En zo dringt zich een bang vermoeden op. Het Parool en AT5 spreken over een ‘opvallende kentering’ in het lokale volksempfinden. Zelfs onder hoofdstedelingen is doorgedrongen dat er iets in de menselijkheid ­misgaat als vrouwen moeten dulden dat ze avond aan avond door duizenden ogen worden uitgekleed. Gratis. En de Amsterdammers mijden de plek. Ze weten dat de Wallen onleefbaar zijn geworden (je zult er maar ­wonen ...). Dus, zou je zeggen, is de tijd rijp voor een moreel, bestuurlijk, politiek antwoord op de situatie. Maar ook dat is kennelijk niet van deze tijd. Dus zal een situatie die niet van deze tijd is, deze tijd wel duren.