Deze vrome verhalen over corona zijn té mooi
Je zou willen dat het waar was - de brief van Julian Urban, een 38-jarige arts in een ziekenhuis in de Italiaanse regio Lombardije. Tot een paar weken geleden was hij atheïst, net als al zijn collega’s, maar de coronacrisis heeft hen overweldigd. Nu gebruiken ze elk vrij moment om God om hulp te vragen.
Google kent geen Julian Urban die arts is in Italië. Ook geen Giuliano Urbano. Nergens is een bron te vinden. Toch doet het bericht de ronde, via websites voor internetevangelisatie en gebed.
Fr. Giuseppe Berardelli, a 72-year-old priest who gave a respirator (that his parishioners had purchased for him), to a younger patient (whom he did not know), has died from #coronavirus.
— James Martin, SJ (@JamesMartinSJ) March 24, 2020
"Greater love has no person..." (Jn 15:13) https://t.co/qXQ6knoE6n via @Araberara pic.twitter.com/uKxRNghire
Of het verhaal van de priester voor wie zijn parochianen een beademingsapparaat bij elkaar hadden gespaard. Hij gaf het in het ziekenhuis weg aan een jongere patiënt en stierf. Giuseppe Berardelli bestond wel echt, uit Casnigo, bij Bergamo; hij was 72 jaar toen hij op 16 maart overleed. Hij was een pastoor die voor iedereen klaar stond, zeggen vrienden uit de parochie en het bisdom, maar zó klopt het verhaal niet. Hij is niet aan de beademing gegaan omdat zijn conditie te slecht was. De rest is opgesmukt.
Willen we te graag - dat in zo’n crisis het geloof oplicht, dat christenen zich nú kunnen laten zien?
Liefde pronkt niet en doet niet gewichtig. Echte helden ontdek je vaak pas achteraf.