De dikke duim van de spreker

Voor ik weer naar mijn hand keek, scande ik snel de omgeving: zag niemand ons? Iemand die ik nog maar tien minuten kende, had zijn vingers om mijn pols gevouwen. Foute boel, ten tijde van een pandemie.

Stonden ze elkaar dan niet naar het leven? Op een avond was ik naar het haast tegen Bethlehem gelegen Tantur Oecumenisch Instituut in Jeruzalem gereden. Ik was er getuige van een ontmoeting tussen een islamitische, joodse en christelijke theoloog. Moest ik mijn hart vasthouden? Religie is toch per definitie onverdraagzaam? Gelovigen denken toch de waarheid in pacht te hebben? Vindt de één niet dat de religie van de ander God beledigt en fataal is voor de samenleving? Het voluit atheïstische boek Van God los (The End of Faith) stond indertijd 33 weken in de bestsellerslijst van The New York Times. Maar daar zaten ze dan, aan een tafel met wat broodjes en limonade: de vertegenwoordiger van de godsdienst met haar terroristische jihad, de gelovige van de Tenach met haar gruwelijke teksten over het uitmoorden van hele steden, de representant van de religie met haar kruistochten en inquisitie. Samen hadden ze het over ‘gij zult niet stelen’, een van hun Tien Geboden. Elk van hen vertelde hoe de eigen gemeenschap daarmee omging. Er werden geen messen getrokken en geen scheldpartijen gelanceerd. Sterker, ethisch was er veel overlapping.

Als ik moet uitleggen wat geborgenheid is, denk ik terug aan die autoritten. Mijn ouders genoeglijk pratend of zwijgend voorin. De prettige geur van een sigaret. En wij achterin, een deken over ons heen.

Misschien is de veertigdagentijd niet bedoeld voor zelfbeperkende zelfverwerkelijking en zelfs niet om een godservaring te creëren door meer aandacht voor de spirituele kant van jezelf.

Het speeltje Meneer Aardappelhoofd wordt genderneutraal. Zijn fabrikant Hasbro kondigde het deze week aan. Wat moet je daarvan denken? Ik heb het me afgevraagd.

Columnist Rinke Verkerk zat afgelopen zomer een paar dagen in een huisje in Normandië. Ze verwonderde zich over de inrichting, over de smaak van de eigenaresse. 'Alles klopt.'

Columnist Bart Jan Spruyt nam een kijkje bij Baudet in Gouda. 'De verslaggever in mij werd wakker en ik maakte een foto van het geheel, met een bijschrift over wat er gebeurde, en zette dat op Twitter.' Daarna kwamen de reacties.

‘Geloven is ten diepste jezelf (over)geven. Dat is behoorlijk lastig’, aldus Almatine Leene. Het vraagt vertrouwen en loslaten. Hoe meer je ‘hebt’, hoe sneller je in de angst schiet want je hebt veel te verliezen.’