Ik stond erbij en keek. Ik zag hem wankelen en was bang: de val
zou groot zijn, veel zou worden meegesleurd. Elke ogenknippering
bracht het moment gevaarlijk dichterbij. Koortsachtig zocht ik naar
een kans het onheil af te wenden. Helaas, er was geen fundament,
geen houvast meer. Slachtoffers zouden vallen. Daar ging hij ...
tergend langzaam, zwalkend, vergeefs vechtend om evenwicht,
met een verbeten trek op zijn gezicht. Hij schikte zich in wat hij zelf
had aangericht. Daar ging hij neer, met hart en ziel. Het was
een mens die viel, een man, een vader. Het was gedaan. En ieder
die ..
Meld u aan voor onze nieuwsbrief en lees dit artikel gratis
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze privacyverklaring en de algemene voorwaarden .
