Hij was mijn eerste liefde: meester Hans. Zo noemden wij hem stiekem, want begin jaren tachtig was het natuurlijk nog gewoon meester Achternaam. Acht jaar was ik en bepakt met een rugzak vol onbegrijpelijk kinderleed. Maar op school scheen de zon, want daar was meester Hans.
Het was strijden om zijn aandacht met een klas vol vrouwelijke concurrentie. Als de dag van gisteren herinner ik mij het gelukzalige gevoel toen hij mij eens bij zich riep. Voor in de klas, bij zijn bureau. In zijn vrije tijd deed hij een cursus kalligrafie en hij had tijdens onze rekenles op een hagelwit papier met zwarte sierle..
Meld u aan voor onze nieuwsbrief en lees dit artikel gratis
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze privacyverklaring en de algemene voorwaarden .
