Het eerste wat me opviel was de hoffelijkheid. Het was in een abdij in Brabant. Ik zocht een plek om mijn proefschrift nog een keer door te nemen, maar het liefst op een plaats waar een liturgie gaande gehouden werd, een werkelijkheid die me zou kunnen dragen en voeden. Zo hoopte ik. Zo veel heilige plekken zijn er niet meer in ons land, en ik was dus blij dat ik hier te gast mocht zijn.
Het eerste wat me opviel was de hoffelijkheid. Het was in een abdij in Brabant. Ik zocht een plek om mijn proefschrift nog een keer door te nemen, maar het liefst op een plaats waar een liturgie gaande gehouden werd, een werkelijkheid die me zou kunnen dragen en voeden. Zo hoopte ik. Zo veel heilige plekken zijn er niet meer..
Meld u aan voor onze nieuwsbrief en lees dit artikel gratis
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze privacyverklaring en de algemene voorwaarden .
