Ik zal een jaar of vier zijn geweest. Tussen de planten van de vensterbank door keek ik vol bewondering naar de overkant van de straat, waar wat bijzonders te beleven was. Bouwlieden met hun grote voertuigen en imposante machines reden af en aan, produceerden veel kabaal en kwamen iedere dag een stapje dichter bij hun doel. Ik keek er graag naar, ik houd nog altijd van die bedrijvigheid op een bouwplaats, waar hoop en verwachting zo zichtbaar en tastbaar zijn. Een soort adventsplek: vanuit de puinhopen doemt perspectief en hoop op.
Ik was me..
Meld u aan voor onze nieuwsbrief en lees dit artikel gratis
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze privacyverklaring en de algemene voorwaarden .