Op een dag, aan het einde van de maaltijd, is het er ineens. Het besef dat je iets mist. Wat is het?
De afwas. Ik miste het handmatig afwassen. Dat meditatieve moment aan het eind van de dag. Dat warme sop. Het te bestemder plaatse neervleien van het bestek.
Nu is het zo dat de afwas in ons huis sinds twee jaar verdwijnt in een machine. Het heeft iets heimelijks, want dat ding draait bij nacht. Er hangt, in die zin, een zekere schaamte omheen. Naar mijn idee terecht. Ik kreeg het op mijn hart om de vaat weer aan het licht te brengen.
Op een dag greep ik mijn kans. Ik wachtte tot het geluid van de auto in de verte verdween en ging schielijk op zoek naar de mooie blauwe teil.
En al meteen voelde het..
Meld u aan voor onze nieuwsbrief en lees dit artikel gratis
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze privacyverklaring en de algemene voorwaarden .
