Boekwinkels, kappers, snackbars verdwijnen uit de straten. Maar waar lullen we eigenlijk nog?
Het beste dimsum-restaurant van Utrecht was opgedoekt. Nu werd er in hetzelfde pand een vegan burgertentje geopend dat we het voordeel van de twijfel wilden gunnen. Bij aankomst zat de deur op slot. We keken door het raam. Waar eerst gezellige planten en zitjes stonden, waren nu midden in de ruimte twee scooters geparkeerd. Uit alles bleek: het menu wordt bij voorkeur thuisbezorgd.
‘De plek om te zitten is doodverklaard’, las ik op het trendblog Fast Company. Het artikel meldde dat fastfoodketens McDonald’s en Taco Bell hun restaurants een stuk kleiner gaan maken. Tafels en stoelen gaan de deur uit: bezorgen en afhalen is de norm geworden. Ik werd er weemoedig van, want bij de McDonald’s begon op vijfjarige leeftijd mijn liefde voor ‘buiten de deur’. Eens per jaar was er een kinderfeestje waar ik als dochter van ‘thuisfrietbakkers’ weken naar uitkeek. De kwaliteit van het menu laat ik even helemaal buiten beschouwing, het was de rúímte waarvan ik geen genoeg kon krijgen: samen smikkelen aan een enorme felgele tafel en dan spelen in een indoor speeltuin avant-la-lettre. Alles werd uit de kast gehaald om men..