Ik heb gehuild, gegriend en op muren gebonkt, maar niets mocht baten: dit is mijn een na laatste column
‘Dit ga je niet leuk vinden.’ Zo sprak de hoofdredacteur tot mij. ‘We gaan stoppen met je column.’
Ik heb gehuild, gegriend, getreurd, getierd, op muren gebonkt en met mijn vuisten op tafels geslagen. Maar niets mocht baten. Ik ben onhandelbaar geweest. Liet m’n koppie hangen. Veerde slechts zelden op van iets dat wél vrolijk was. Ik werd er zodanig door in beslag genomen, dat ik nauwelijks functioneerde. Dat ik me werkelijk moest voortslepen naar mijn werk. Ik heb mezelf toegesproken: soms ben je nu eenmaal onderdeel van een voortrollend systeem. Dit heeft niets met jou te maken. Hier heb je geen invloed op. Dit moet je relativeren. Je hebt het bijna tien jaar mogen doen. Het wordt vast mooi op de nieuwe opiniepagina’s. Maar zonder mij, zeurde het voortdurend. De hoofdredacteur had gelijk: dit ga ik niet leuk vinden.
