Heb ik mij bekeerd? Waarom ik zaterdag toch naar de klimaatdemonstratie in Den Haag ga

Zaterdagmiddag 11 maart ga ik naar Den Haag. Niet naar de boeren maar naar klimaatactivisten. Ik zal mijn lijf niet aan de A12 vastplakken. En evenmin zelf optreden als supporter langs de kant van die snelweg. Maar wel wil ik sommige van die supporters op mijn beurt supporten. Nu fronsen lezers van mijn vorige column vast hun wenkbrauwen. Was ik een maand geleden niet juist kritisch op medechristenen die de snelweg blokkeren of daarbij staan te juichen? Heb ik mij misschien bekeerd? Niet echt. Maar ik zie wel in dat ik toch wat langer bij het thema van die vorige column moet blijven plakken.

hyperurgent

Ik sta er inhoudelijk nog hetzelfde in. De argumenten die tegen mij zijn ingebracht, overtuigen mij niet. Natuurlijk is de klimaatkwestie hyperurgent. En zeker kunnen ook christenen geroepen zijn tot burgerlijke ongehoorzaamheid. Maar alleen als geen andere weg resteert. Bijvoorbeeld als je zelf gedwongen wordt om kwaad te doen, of als je door ongehoorzaam te zijn iemand of iets direct redt of goed doet. Daarom kan bijvoorbeeld kerkasiel geboden zijn. Maar op de A12 tegen overheid en rechter ingaan, zet alleen maar een mening kracht bij. Mogen klimaatactivisten dat, dan anderen ook.