30 januari 2023 om 20:03

Bij herdenkingen helpt het mij te denken aan één naam in het bijzonder en die te koesteren

Tijdens de Holocaustherdenking in Ede dwalen mijn gedachten af naar aquaria en stekelbaarsjes. Dit klinkt ontzettend oneerbiedig, maar het is niet zo bedoeld. Ik denk aan een man uit Wenen, een innemende, zachtaardige dierenvriend, die uitblonk in het inrichten van aquaria. Zijn naam staat op het monument: Bernhard Hellmann. Bij herdenkingen helpt het mij te denken aan één naam in het bijzonder en die te koesteren. Hellmann was 39, toen hij door verraad uit het kippenhok van boer Brouwer werd gehaald, aan de Krommesteeg in Lunteren. Hij is vermoord in vernietigingskamp Sobibor. 

dierenvriend

Was dat niet gebeurd, dan was hij verder gegaan met wat hij zo graag deed: dieren bestuderen. De zolder van het huis in Hillegersberg stond vol kooien met vogels en andere dieren. Zijn zoon Paul (87) vertelde er later over. Hij schreef drie boeken, waarin hij speurt naar zijn kinderjaren en het lot van zijn vader en zijn grootmoeder Irene. Ook zij, een voorname dame uit Wenen, is vermoord, in Auschwitz. Paul was ondergedoken aan de Lindelaan in Ede. Hij is bij deze herdenking aanwezig, samen met zijn echtgenote, zoon, dochter, aanhang en kleindochter Claartje (24) uit Amersfoort. En er is gelukkig weer publiek, na twee coronajaren. 

Mail de redactie
Mail de redactie
Heeft u een tip over dit onderwerp, ziet u een spelfout of feitelijke onjuistheid? We stellen het zeer op prijs als u ons daarover een bericht stuurt.
Afbeelding

Op de Biblebelt zijn kiezers op drift geraakt. Wat betekent de BBB-zegetocht voor christelijke politiek?

De electorale verovering door BBB van de Biblebelt voelt alsof reformatorische ouders op de Veluwe opeens massaal hun kinderen naar een openbare school sturen. Is het evangelie dan niet meer politiek relevant?

Afbeelding

KLM die mensen verleidt op vliegvakantie te gaan, dat knaagt aan mijn wilskracht om duurzaam te leven

Grote groepen bruiloftsgasten vliegen heen en weer naar exotische locaties. Uitgerekend de publieke omroep draagt bij aan de populariteit van ‘groots trouwen in het buitenland', schrijft Reina Wiskerke.

Afbeelding

Dat BBB'ers terugverlangen naar het gewone leven is begrijpelijk. Maar daarin schuilt ook een risico

Ik genoot van de provinciale lijsttrekkers van BBB, schrijft columnist Wim Dekker. Geen gelikte antwoorden, geen mediatraining. Hun verlangen naar gemeenschapszin is invoelbaar. Maar dat kan ook de ogen doen sluiten.

Afbeelding

'Uw oordopjes zijn elektrisch!', zegt de gestreste beveiliger op het vliegveld

Vliegen... verbijsterend, wat we daar allemaal voor over hebben. Op je sokken op de vieze vloer staan bij de security bijvoorbeeld, met je riem uit je broek. Gekkenwerk.

Afbeelding

Schaf gelijkheid af: als je het systeem wil aanpakken, is er veel meer nodig

Mijn gedachten over gelijkheid hebben zich verder ontwikkeld. Ik ben nu zo ver het begrip te willen afschaffen en te vervangen, schrijft theoloog Almatine Leene. 'Het begrip veroorzaakt onduidelijkheid en verwarring.'

Afbeelding

Via Google Streetview wandelt Rinke door het dorp van haar jeugd. 'Maar ik pas daar niet'

Het dorp uit je jeugd; columnist Rinke Verkerk keert er even naar terug. Het voelt haar zo vertrouwd aan, maar tegelijk zo vervreemdend. 'Want je woonde er wel, maar je paste er niet.'

Afbeelding

Mijn partner praat met een kinderstemmetje in bed: 'Ze verandert in iemand anders'

‘Als duidelijk is dat hij seks wil, dan verandert er iets in mij. Ik word klein en onzeker en raak verward', vertelt een vrouw aan seksuoloog Feniks de la Fosse.

Afbeelding

Ik heb me zitten verkneukelen tijdens de verkiezingsavond: de gewone mensen zoals ik zijn weer in beeld

'Ik ben blij dat de fatsoenlijke, broodnuchtere tegenstem van Caroline van der Plas en de haren de onfatsoenlijke stem van vele politici tot zwijgen heeft gebracht', schrijft columnist Bart Jan Spruyt.

Afbeelding

Ik heb gehuild, gegriend en op muren gebonkt, maar niets mocht baten: dit is mijn een na laatste column

‘Dit ga je niet leuk vinden.’ Zo sprak de hoofdredacteur tot Roeland van Mourik. ‘We gaan stoppen met je column.’ Na deze boodschap liet hij z’n koppie hangen en veerde slechts zelden op van iets dat wél vrolijk was.