Bij herdenkingen helpt het mij te denken aan één naam in het bijzonder en die te koesteren
Tijdens de Holocaustherdenking in Ede dwalen mijn gedachten af naar aquaria en stekelbaarsjes. Dit klinkt ontzettend oneerbiedig, maar het is niet zo bedoeld. Ik denk aan een man uit Wenen, een innemende, zachtaardige dierenvriend, die uitblonk in het inrichten van aquaria. Zijn naam staat op het monument: Bernhard Hellmann. Bij herdenkingen helpt het mij te denken aan één naam in het bijzonder en die te koesteren. Hellmann was 39, toen hij door verraad uit het kippenhok van boer Brouwer werd gehaald, aan de Krommesteeg in Lunteren. Hij is vermoord in vernietigingskamp Sobibor.
dierenvriend
Was dat niet gebeurd, dan was hij verder gegaan met wat hij zo graag deed: dieren bestuderen. De zolder van het huis in Hillegersberg stond vol kooien met vogels en andere dieren. Zijn zoon Paul (87) vertelde er later over. Hij schreef drie boeken, waarin hij speurt naar zijn kinderjaren en het lot van zijn vader en zijn grootmoeder Irene. Ook zij, een voorname dame uit Wenen, is vermoord, in Auschwitz. Paul was ondergedoken aan de Lindelaan in Ede. Hij is bij deze herdenking aanwezig, samen met zijn echtgenote, zoon, dochter, aanhang en kleindochter Claartje (24) uit Amersfoort. En er is gelukkig weer publiek, na twee coronajaren.