Wanneer kerken hun mond houden over vuurwerk, laten zij degenen voor wie ze moeten opkomen in de kou staan

‘Een ouderwetse horrornacht’, noemde oogarts Tjeerd de Faber van het Oogziekenhuis in Rotterdam de jaarwisseling. Het ziekenhuis kreeg zeventien slachtoffers met oogletsel over de vloer, net zoveel als in de jaren vóór de coronapandemie. Ook andere ziekenhuizen rapporteerden over tientallen slachtoffers, waaronder een kind dat zwaargewond werd binnengebracht en een dode die viel na een ongeluk met carbidschieten. Daarnaast moest de politie regelmatig uitrukken vanwege branden, rellen en geweld tegen hulpverleners. Soms houden politieagenten blijvende gehoorschade over na te zijn bestookt met zwaar vuurwerk, aldus korpschef Henk van Essen, die daarom vindt dat ‘we als samenleving moeten nadenken over betere manieren om het nieuwe jaar in te luiden’.

Na twee jaar vuurwerkstilte vanwege corona gingen veel Nederlanders dit jaar weer volledig los met het afsteken van rotjes en vuurpijlen, soms al vanaf de vroege ochtend. Het aanhoudende knalbombardement stond mij dit jaar meer tegen dan bij eerdere edities. Hoe moet dit zijn voor getraumatiseerde Oekraïense vluchtelingen, die hier een veilig heenkomen dachten te vinden voor de oorlog in hun land, maar nu opnieuw geconfronteerd worden met de angstaanjagende geluiden van vuursalvo’s en bombardementen die zij zo goed kennen? Hoe zijn dieren, ouderen en (kleine) kinderen deze dagenlange orgie van explosies doorgekomen? En hoe moet het voelen als je wakker ligt van oplopende kosten voor levensonderhoud en een geëxplodeerde energierekening te..