De Oekraïense zaaier zaait in vruchtbare grond, maar de opbrengst voedt geen hongerige monden
Een boer zaait met ferme tred zaad over zijn akker. Hij lijkt niet te willen zien waar het terechtkomt. Achter hem pikken zwarte vogels het zaad weg en bij zijn klompschoenen zijn distels te zien. Het werk van Gustave van de Woestyne kreeg de titel De slechte zaaier. Hij schilderde het in 1908 met het bijbelverhaal van de zaaier als oorsprong. Het is nu te zien in Het Noordbrabants Museum (en vrijdag in de bijlage Gulliver van het Nederlands Dagblad). Voor zijn gevoel faalde Van de Woestyne op allerlei terreinen in zijn leven. Hij was die zaaier in zijn werk.
Hoe moet de hedendaagse Oekraïense boer zich voelen? Hij ploegde niet op rotsen en zaaide niet tussen de distels. Hij bewerkte vruchtbare aarde en zijn gewas kwam tot volle wasdom. Maar het zaad dat veelvuldig vrucht bracht, komt niet tot zijn doel. Het wordt geen brood dat hongerige monden voedt. Het ligt in silo’s, op boerenerven onder een zeil of stokt ergens tijdens het transport.