Waarom islamkritiek niet hetzelfde is als moslimhaat of racisme
Af en toe beland ik in een twitterstormpje. Twitteraars gaan dan ongeveer 24 uur op je los, totdat er weer iets nieuws is om je druk over te maken. Reden om je daar vooral zelf niet te druk om te maken. Maar bij een stormpje over moslims en islam beloofde ik nog terug te komen op de ophef.
Een van de meest indrukwekkende gesprekken die ik ooit voerde, was met Morcos die eerst Mohammed heette. Aan de cappuccino in een groot winkelcentrum van Caïro vertelde hij me dat hij iedere morgen opstond met de gedachte dat dit zijn laatste dag zou kunnen zijn. Zijn familie had gezworen niet te zullen rusten totdat ‘zijn bloed zou stromen door de straten van Caïro’. Alleen maar omdat hij geraakt was door het evangelie en nu geloofde dat Jezus de zoon van God is. Gevaarloos voor zijn omgeving, maar een doodzonde in Caïro en veel andere plekken in de wereld.