Even uw geheugen opfrissen. Een moeder gooide vla over haar twintigjarige zoon en had hem daarbij ‘zak’ genoemd. Een worp met voorbedachten rade, want ze had in a split second gedacht: ‘Niet over zijn hoofd, dat kun je niet maken.’ En: ‘Hij heeft dat stomme trainingsjasje aan, dus dat kan wel.’ De aanleiding van de vla-worp, in de familie inmiddels bekend als ‘het vla-incident’, was een achttien jaar durende groeiende irritatie over een bepaalde vorm van grinniken (namelijk ‘huhuhu’). We zullen nu verhalen hoe het verder ging na deze zwarte bladzijde.
De zoon – gezegend zij zijn kalmte – implodeert meestal als hij boos is en het werd ijzig stil aan tafel. De al gereedliggende bijbel bleef gesloten; ik verklaarde de maaltijd als beëi..
Meld u aan voor onze nieuwsbrief en lees dit artikel gratis
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze privacyverklaring en de algemene voorwaarden .