Nationalisme is een ongemakkelijk woord. Je denkt al gauw aan grenzen, ‘eigen volk eerst’ en ‘ras, bloed en bodem’. Veel mooier lijkt het idee van kosmopolitisme, een wereld zonder grenzen waarin je je overal thuis kunt voelen en waarin we allen wereldburgers zijn. Maar de werkelijkheid is nu eenmaal dat de wereld in naties is opgedeeld en niets wijst erop dat dit verandert. Wie staatloos is in deze wereld ondervindt hoe problematisch het is niet officieel bij een natie te behoren. Zonder paspoort ben je nergens.
Hoe verhoud je je dan op een goede manier tot je natie? Over die vraag is veel nagedacht, ook door christenen, die immers een hemels vaderland hebben. Maar de vraag geldt iedereen, zoals blijkt uit het opgelaaide debat over een N..
Meld u aan voor onze nieuwsbrief en lees dit artikel gratis
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze privacyverklaring en de algemene voorwaarden .