Onlangs bezocht ik de crematiedienst van een vroegere vriendin. De samenkomst had stijl, was liefdevol, bracht prachtige muziek voort en treffende teksten. Maar God was de Grote Afwezige, kennelijk de volslagen Irrelevante. Niemand verwees ook maar een ogenblik naar iets of iemand buiten wat zichtbaar is. Een toekomst na de dood lag ver buiten het gezichtsveld. Het leven van onze vriendin was voorgoed afgebroken, ook al hielden nog zoveel mensen van haar en had ze nog zoveel willen doen. Ze had eenvoudig opgehouden te bestaan. Alsof de stekker uit de computer was getrokken.
Opmerkelijk toch? Reis de geschiedenis door en vrijwel nergens kom je zo’n ‘dood is dood’-filosofie tegen. Zoek bij de oude Grieken met goden als Zeus, het klassieke E..
Meld u aan voor onze nieuwsbrief en lees dit artikel gratis
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze privacyverklaring en de algemene voorwaarden .
