We hebben het nog lang volgehouden, maar volgens mij is het er nu toch echt uit. Wat is er uit, vraagt u? Nou: de rek. Er is een grens bereikt in hoe flexibel we zijn, hoeveel maatregelen we kunnen verdragen. Dat proef ik bij mijn gemeenteleden en dat proef ik bij mijzelf. Toen ik dominee werd in een leeg kerkgebouw was het even slikken.
Toen er na versoepelingen toch weer digitaal moest worden vergaderd, vermanden we ons nog één keer voor het grotere goed. Maar nu we de tweede Kerst op rij zonder volle kerk voorbereiden, nu is het even klaar.
Na de zomer hadden we een flitsende nieuwe vorm voor ons tienerwerk opgezet. Vol goede moed hadden we nieuwe Bijbelkringen ingedeeld. Ik kon weer redelijk onbekommerd huisbezoeken brengen. Op t..
Meld u aan voor onze nieuwsbrief en lees dit artikel gratis
Bij het aanmelden gaat u akkoord met onze privacyverklaring en de algemene voorwaarden .