Herstel de klaagvrouwen (m/v) in ere om verdriet weer naar de openbare ruimte te halen

‘De dankdienst voor het leven van die en die vindt plaats op dan en dan in kerk zus en zo...’

Dankdienst. Ik weet niet precies wanneer dat woord er is ingeslopen, maar opeens was het er. En als dat dan eenmaal gangbaar is, aapt iedereen het na. Waarom eigenlijk? Wie heeft bedacht dat we een rouwdienst een dankdienst moesten gaan noemen?

Ik heb geen idee, maar het doet me wel wat, merk ik. Het klinkt mooi hoor: we danken voor wat we in het leven van de overledene ontvangen hebben. Maar er klopt iets niet, want het suggereert dat we in zo’n dienst komen danken. Natuurlijk is er vast ook veel om dankbaar voor te zijn. Maar volgens mij zijn we er op dat moment niet voor het leven, we zijn er voor de dood. De harde, meedogenloze dood.

Als Jezus ..