Levendige verenigingen, actieve kerken: in Den Helder maken ze er samen wat van
Waar je ook rondscharrelt in Den Helder, altijd waait en suist er de wind van zee. Dat moet toch ook wel heerlijk zijn, als soundtrack van je leven. En dan het idee dat je aan drie kanten omringd bent door die zee.
Kom je met de trein, dan is het bij aankomst wel even doorbijten. Met de mensen is niks mis, die zijn gastvrij en direct, geen poespas. Maar de bebouwde kom speelt ‘hard to get’: de mooie kant ligt aan het water. Voor de volhardende treinreiziger is het alsof deze stad met de armen over elkaar en de rug naar je toe over de zee staat te turen. Moet je even doorheen. Ruwe bolster, blanke pit. Nog een stukje met de stadsbus en dan ga ik lopend de duinen in. Uit het Pompgemaal Huisduinen straalt gezellig lamplicht. Er is dit weekend een bijzondere expositie: De Marinebasis, stoere foto’s van markante mensen, groot en klein, op prettig-rafelige, industriële, militaire locaties.
